نگاهی به بدترین ترندهای گوشی‌های هوشمند

دیجی‌کالا مگ – منبع جامع اخبار و مقالات تخصصی در حوزه‌ی محصولات دیجیتال، دانش و فناوری و بازی

قدمت گوشی‌های هوشمند به بیش از ۱۰ سال پیش برمی‌گردد و در حقیقت چند روز پیش، اولین گوشی اندرویدی یعنی T-Mobile G1 ده ساله شد. در طی این سال‌ها، در این زمینه ترندهای زیادی را دیده‌ایم که برخی از آن‌ها ایده‌های خیلی بدی محسوب می‌شوند. در ادامه به ۶ تا از بدترین ترندهای گوشی‌های هوشمند نگاهی می‌اندازیم؛ ترندهایی که برخی از آن‌ها کماکان در گوشی‌های جدید هم دیده می‌شوند.

صفحه‌نمایش‌های سه‌بعدی

زمانی که صحبت از گوشی‌های هوشمند سه‌بعدی به میان می‌آید، احتمالاً به یاد گوشی HTC EVO 3D و یا شاید گوشی ال‌جی Optimus 3D می‌افتید. اما باید خاطرنشان کنیم که اولین گوشی مجهز به صفحه‌نمایش سه‌بعدی گوشی شارپ SH251iS بود که در سال ۲۰۰۲ در ژاپن عرضه شد اما EVO 3D اولین گوشی سه‌بعدی‌ای بود که در خارج از آسیا هم به فروش رسید. گوشی‌های EVO 3D و Optimus 3D از تکنولوژی «اختلاف دید با مانع» (parallax barrier) بهره می‌بردند که به آن‌ها اجازه می‌داد محتوای سه‌بعدی را بدون نیاز به عینک‌های مخصوص نمایش دهند.

در آن دوران، این دو گوشی توجهات زیادی را جلب کردند و این مشخصه هم به‌عنوان یک ویژگی جذاب انجام وظیفه می‌کرد. اما سروصدای پیرامون این مشخصه خیلی سریع فروکش کرد. در طی این سال‌ها، چندین گوشی مجهز به این مشخصه روانه‌ی بازار شده است که نام بسیاری از آن‌ها به گوش کاربران معمولی نخورده است ولی از بین آن‌ها می‌توانیم به گوشی آمازون Fire Phone هم اشاره کنیم. بزوس و دوستان این گوشی را به امید موفقیت عظیم در صنعت گوشی‌های هوشمند روانه‌ی بازار کردند ولی این گجت شکست خورد و اصلاً مورد توجه قرار نگرفت. البته این گوشی مجهز به صفحه‌نمایش سه‌بعدی نبود بلکه این گوشی برای ایجاد رابط کاربری شبه سه‌بعدی تحت عنوان «پرسپکتیو پویا»، از ۴ دوربین سلفی برای ردیابی چهره کاربر بهره می‌برد.

پروژکتورهای داخلی

از لحاظ تئوری، چنین ایده‌ای بسیار جذاب و هیجان‌انگیز است. یک گوشی مجهز به نمایشگر ۴ اینچی که می‌تواند تصاویری به بزرگی ۵۰ اینچ را نمایش دهد. مدیران سامسونگ هم فکر می‌کردند چنین ایده‌ای بسیار عالی است و به همین خاطر در نمایشگاه MWC 2012 گوشی گلکسی Beam رسماً معرفی شد. اما در واقعیت، گوشی‌های این‌چنینی اصلاً موفق نشدند که این شکست به دلایل زیادی برمی‌گردد. قیمت بالای این گوشی‌ها تنها یکی از این دلایل محسوب می‌شود، اما باید خاطرنشان کنیم که این گوشی‌ها بسیار حجیم بودند و خیلی سریع داغ می‌شدند و باتری آن‌ها هم به‌سرعت خالی می‌شد.

گلکسی Beam تنها گوشی مجهز به پروژکتور نبود ولی روی هم رفته در این زمینه گوشی‌های زیادی به بازار عرضه نشده است. موتورولا هم ماژول ۲۰۰ دلاری پروژکتور برای گوشی‌های ماژولار خود عرضه کرده که این هم مورد توجه زیادی قرار نگرفت. علاوه بر موارد ذکرشده، باید به شرکت ناشناخته‌ای به نام MOVI هم اشاره کنیم که یک پروژکتور کوچک را در گوشی خود تعبیه کرده و این گوشی مجهز به تراشه MediaTek با قیمت بالای ۵۹۹ دلار به فروش می‌رسد. چندانی جای تعجب ندارد که در صفحه آمازون مربوط به خرید این گوشی، تنها دو نظر دیده می‌شود. به عبارتی دیگر، گوشی‌های مجهز به پروژکتور به این زودی‌ها احیا نخواهند شد.

نمایشگرهای دوگانه

همین ابتدای امر باید یک حقیقت را مطرح کنیم: گوشی‌های هوشمند تنها به یک صفحه‌نمایش نیاز دارند. دلیل عدم موفقیت گوشی‌های مجهز به دو نمایشگر کاملاً روشن و واضح است. Kyocera Echo اولین گوشی مجهز به دو نمایشگر بود و ZTE سال گذشته با معرفی Axon M دوباره چنین ایده‌ای را احیاء کرد. نمایشگر ثانویه هزینه گوش را بالاتر می‌برد و استفاده از آن را سخت‌تر می‌کند و این در حالی است که این مشخصه مزایای چندانی را برای کاربر به ارمغان نمی‌آورد. علاوه بر این به دلیل داشتن حاشیه‌های بزرگ، دو نمایشگر نمی‌توانند تجربه‌ی استفاده از یک نمایشگر بزرگ را به وجود بیاورند.

علاوه بر این باید به گوشی‌هایی هم اشاره کنیم که در کنار نمایشگر اصلی، در پنل پشتی آن‌ها هم نمایشگر دیگری وجود داشت. در این زمینه احتمالاً اول از هر چیزی گوشی‌های YotaPhones به ذهن می‌رسد که در پشت آن‌ها نمایشگر مجهز به «جوهر الکترونیکی» (e-ink) تعبیه شده بود. در حقیقت، چند روز پیش تصاویری از گوشی Nubia Z18S ساخت ZTE منتشر شد که چنین ایده‌ای را با بهره‌گیری از دو نمایشگر اولد عملی کرده است. چنین ایده‌هایی هرچند پر زرق‌وبرق هستند، اما چندان هم کاربردی به‌حساب نمی‌آیند.

طراحی ماژولار

آیا پروژه Ara و Phonebloks را به خاطر دارید؟ این مفاهیم مربوط به گوشی‌های کاملاً ماژولاری بودند که قرار بود دست کاربر را مثلاً برای تغییر دوربین، باتری و موارد دیگر باز بگذارند. متأسفانه این مفاهیم فقط در حد ایده و طرح‌های اولیه باقی ماندند. در عوض، شرکت‌هایی مانند ال‌جی و موتورولا تصمیم گرفتند چنین ایده‌ای را عملی کنند. سیستم ماژولار ال‌جی آن‌قدر بد بود که ال‌جی بعد از ساخت گوشی ال‌جی G5 به‌طور کلی این ایده را رها کرد. ال‌جی برای این گوشی تنها دو ماژول عرضه کرد که یکی از آن‌ها هم به بازار آمریکا راه پیدا نکرد.

هرچند تنوع ماژول‌های موتورولا بسیار بیشتر است، اما آن‌ها هم سرنوشت چندان بهتری نداشته‌اند. اگر کاربری را دیدید که برای گوشی‌های هوشمند سری Z موتورولا از یک ماژول استفاده می‌کند، به احتمال زیاد این ماژول در یک طرح تشویقی به‌صورت رایگان در اختیار او قرار گرفته است. شرکت اسنشال هم قرار بود برای گوشی خود ماژول‌های متنوعی را عرضه کند که البته تنها به عرضه ماژول دوربین ۳۶۰ درجه‌ای بسنده کرد؛ ماژولی که در نهایت قیمت آن به ۱۹ دلار رسید.

حذف جک هدفون

مرگ جک هدفون از مواردی است که هنوز هم بسیاری از کاربران با فقدان آن کنار نیامده‌اند. آیفون ۷ فاقد جک هدفون بود و بعد از آن بسیاری از گوشی‌های هوشمند اندرویدی این مشخصه را حذف کردند. بله، ما می‌دانیم که قبل از اپل، موتو Z و برخی از گوشی‌های هوشمند چینی این مشخصه را حذف کرده بودند، اما این اپل بود که مطابق معمول، تا حد زیادی در این زمینه تأثیرگذار بود.

شاید بگویید که حذف این مشخصه برای باریک‌تر گوشی‌ها صورت گرفته است. اما باید بگوییم که اگر گوشی ۴.۷۵ میلی‌متری ویوو X5Max می‌تواند واجد این مشخصه باشد، پس دیگر شرکت‌ها نمی‌توانند چنین بهانه‌ای را مطرح کنند. برخی هم می‌گویند که این حذف به هدف کسب درآمد از فروش دانگل‌ها انجام شده است، اما دانگل‌ها قیمت چندانی ندارند و مطمئناً نمی‌توانند سود هنگفتی را برای شرکت‌ها به ارمغان بیاورند. البته اقدام اپل برای حذف این مشخصه کاملاً منطقی است، زیرا ایرپادهای این شرکت محبوبیت زیادی دارند اما حذف جک هدفون در پیکسل ۲، تأثیر چندانی در افزایش فروش هدفون‌های Pixel Buds نداشته است. خوشبختانه در این میان، همچنان گوشی‌های هوشمند سامسونگ و ال‌جی از جک هدفون بهره می‌برند.

بریدگی نمایشگر گوشی‌های هوشمند

این هم یکی دیگر از مشخصه‌هایی است که ابتدا در گوشی‌های هوشمند اندرویدی ظاهر شد، اما آیفون X آن را به یک مشخصه بسیار مشهور بدل کرد. شرکت شارپ کمی زودتر از اسنشال گوشی مجهز به این مشخصه را معرفی کرد و حالا گوشی‌های انواع و اقسام شرکت‌ها واجد این مشخصه هستند. متأسفانه، حتی گوگل هم برای پیکسل ۳ ایکس‌ال از این ویژگی استفاده کرده است.

هرچند بسیاری از کاربران دل خوشی از بریدگی نمایشگر ندارند، اما این مشخصه در حقیقت حاشیه‌ی مربوط به سمت راست و چپ بخش فوقانی صفحه‌نمایش را عملاً از بین می‌برد. اگر شرکت‌ها قابلیت یک‌دست کردن بخش فوقانی نمایشگر را ارائه دهند، کاربرانی که طرفدار این ویژگی نیستند می‌توانند با فعال‌سازی این قابلیت، این بریدگی را مخفی کنند. هرچند جدیداً برخی شرکت‌ها گوشی‌های هوشمند مجهز به دوربین پریسکوپی یا کشویی را ارائه داده‌اند، اما احتمالاً این تکنولوژی به این زودی‌ها جایگزین بریدگی نمایشگر نخواهد شد.

در این مطلب تلاش کردیم که فقط به برخی از بدترین ترندهای گوشی‌های هوشمند نگاهی بیندازیم. به نظر شما جای چه ترندهایی در این مطلب خالی است؟ نظرات خود را در بخش کامنت‌ها با ما و دیگران در میان بگذارید.

بیشتر بخوانید: با ۸ گوشی عجیب و خاص حال حاضر دنیا آشنا شوید

منبع: Android Police

The post نگاهی به بدترین ترندهای گوشی‌های هوشمند appeared first on دیجی‌کالا مگ.