نقد فیلم خوب بد جلف ۲: ارتش سری – احمق و احمق تر
خوب بد جلف ۲: ارتش سری ساخته پیمان قاسم‌خانی ادامه بر سری اول با همین نام است. با همان بازیگران و موضوعی که در ادامه داستان سری اول نیست اما گهگاه گریزهایی به آن می‌زند. زوج محبوب و گیشه‌ای سینمای ایران سام درخشانی و پژمان جمشیدی بار دیگر روبه‌روی هم قرار گرفته‌اند. زوجی که بعد از همکاری در کلی کمدی در سال‌های اخیر دیگر حسابی باهم هماهنگ‌اند و اجیر شده‌اند. هماهنگی جالب میان آن‌ها بارزترین نکته ارتش سری است.
همچنین بخوانید:
نقد فیلم خوب بد جلف ۲: ارتش سری – هرچه بگندد نمکش میزنند وای به روزی که بگندد نمک
خوب بد جلف ۲: ارتش سری در میان خیل عظیم کمدی‌هایی که این روزها ساخته شده‌اند، یک نکته مثبت دارد و آن هم کم بودن شوخی‌های جنسی‌اش است. البته نه‌اینکه نباشد. کاراکتر ستاره پسیانی اساسا دلیل حضورش همین است. کاراکتری که باید باشد تا شوخی‌های جنسی فیلم را نمایندگی کند. (خیلی هم بد بازی می‌کند.) این را هم باید درنظر داشت که حضور او گویا بیشتر بوده و بخش زیادی از آن با ممیزی روبه‌رو شده است.
پیمان قاسم خانی و سینمای کمدی
جز این بخش، قاسم خانی سعی می‌کند با خود صحنه و پتانسیل موجود در داستان، کمدی خلق کند که البته از یکی از کهنه‌کارترین کمدی‌نویسان ایرانی جز این هم انتظار نمی‌رود. جنس شوخی‌ها هم کلامی‌اند و هم براساس قرار گرفتن دو کاراکتر احمق اصلی، در موقعیت‌هایی ناخواسته، فیزیکی می‌شوند. شبیه به اسلپ استیک‌های کلاسیک.
ساختار فیلم در فیلمی که قاسم خانی طراحی کرده است به او این امکان را می‌دهد تا از تعریف مستقیم و یک خطی قصه اجتناب کرده و در هر موقعیتی وقت بیشتری بگذراند و البته همه ایرادات جدی روایت و فیلمنامه را پنهان کند. او به‌خوبی با کار دو بازیگر اصلی آشناست و این هماهنگی سه‌نفره میان آن‌ها در خلق کمدی مدنظر قاسم خانی موثر واقع می‌شود.
داستان خوب بد جلف ۲: ارتش سری از ساخت یک فیلم آغاز می‌شود. جلسه معارفه در رستورانی لاکچری برگزار می‌شود و سام و پژمان بعد از مدت‌ها همدیگر را می‌بینند و همان فاز کل‌کل همیشگی را در لحظات اول آغاز می‌کنند. قرار است کارگردانی که از آمریکا آمده، فیلمی در ایران بسازد درباره حضور نازی‌ها در ایران در دوران جنگ جهانی دوم. اما خیلی زود تماشاگر متوجه می‌شود که قضیه چیز دیگری است و آن‌ها درواقع مامورین سی‌آی‌ای هستند که برای یک عملیات خرابکارانه در پوشش فیلمسازی وارد ایران شده‌اند.
در سینمای ضعیف و سخیف کمدی ایران، یک فیلم کمدی مجال این را نمی‌دهد که درباره منطق روایی صحبت کنیم و گیر دادن به سوتی و گاف‌های فیلم حقیقتا وقت تلف کردن است چراکه فیلم پر است از سوتی‌های این‌چنینی که باید دست جاسوسان را حتی برای دو کاراکتر احمق هم رو کند اما نمی‌کند. اصلا خوب بد جلف ۲: ارتش سری آنقدر فیلم جدی‌ای نیست که بخواهد مورد نقد و بررسی قرار بگیرد. تنها برای سرگرمی یک عصر کسل‌کننده به‌درد می‌خورد و نه بیشتر.
از ترامپ تا طالبان
اینکه قاسم خانی داستانی طراحی کرده که با دغدغه‌های اجتماعی و سیاسی روز، رابطه‌ای پیدا کنند، جالب است. او فعالیت‌های هسته‌ای را به‌همین دلیل در فیلم مورد استفاده قرار داده است تا فیلم با امروز ایران ارتباط بگیرد. این استفاده از مسائل روز جالب‌ترین شوخی‌های فیلم را می‌سازند مانند صحنه‌های مکالمه ترامپ با یکی از مسئولین عملیات که صدای دوبله رویش گذاشته‌اند و ایده بامزه‌ایست.
یا شکل نمایش گروه تروریستی طالبان در ویلایی در لواسان. آن‌ها درحالیکه یک ماده رادیواکتیو حیاتی و امنیتی را دزدیده‌اند، در کمال آرامش در حیاط خوش می‌گذرانند. انگار آمده‌اند سفر تفریحی! آفتاب می‌گیرند، شنا می‌کنند کباب و هندوانه میزنند بر بدن و….
اما جز چند شوخی بامزه این‌چنینی، خوب بد جلف ۲: ارتش سری چیز بیشتری در خود ندارد. پایان‌پندی فیلم شدیدا ناامیدکننده و حتی توهین‌آمیز است و شعور و وقت مخاطب را مورد هدف قرار می‌دهد. فیلم عملا وسط حادثه و در دل ماجرا تمام می‌شود و روی پرده نوشته می‌شود ادامه را در سری سوم ببینید! حیرت‌انگیز است. درست در دل اتفاق درحالیکه هیچ چیز به نتیجه نرسیده فیلم به پایان می‌رسد. انگار که سازندگان کاسه چه کنم چه کنم دستشان گرفته و نتوانسته باشند کار بزرگی که برداشته‌اند را به پایان برسانند.
این کجا و آن کجا؟
هرچند این یک شکل مرسوم برای ساخت فیلم‌های دنباله‌دار است و عموما چنین فیلم‌هایی طوری به‌پایان می‌رسد که جایی برای ادامه و ساخت سری بعدی باقی بماند، اما اصلا سیستم این‌چنین نیست که وسط یک حادثه ناگهان بگوید خداحافظ تا قسمت بعد.
شکل صحیح این است که ماجرای اصلی فیلم به‌سرانجام و نتیجه‌گیری می‌رسد و یک ماجرای جانبی که از دل آن برآمده یا به‌عنوان خرده داستان تعریف شده، باز می‌ماند تا داستان اصلی سری بعدی شود. اما در خوب بد جلف ۲: ارتش سری سازندگان ناموفق در به‌پایان رساندن بار بزرگشان، با این حرکت سر تماشاگر کلاه می‌گذارند.
خود قاسم خانی در نشست خبری بعد از فیلم گفت که ایده اولیه آن‌ها برای یک سریال بوده است اما چون به این نتیجه رسیده‌اند که هزینه ساخت سریال خیلی بالا می‌رود، آن‌را با اندکی تغییر تبدیل به دو فیلم کرده‌اند اما انگار خودشان هم در رساندن فیلم به یک سرانجام مشخص انگشت به‌دهان مانده‌اند و چاره‌ای نداشته‌اند جز تلکه کردن مخاطب و ارجاع دادنش به سری بعدی که معلوم نیست اصلا کی قرار است ساخته شود!
کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.
نوشته نقد فیلم خوب بد جلف ۲: ارتش سری – احمق و احمق تر اولین بار در بلاگ نماوا. پدیدار شد.
