معرفی باشگاه اینترمیلان ملقب به آبی مشکی‌ها

اينتر ميلان يکي از مطرح ترين باشگاه‌هاي جهان است که چند سالي است قهرمان بلامنازع کشور ايتاليا محسوب مي‌شود. اينتر را در دنياي فوتبال با لقب پاتزا اينتر (به معناي اينتر ديوانه) مي‌شناسند. دليل اين لقب نتايج عجيب و غريب و شگفت آوريست که اينتر بدست مي‌آورد. اين باشگاه در ميان طرفداران تيفوسي فوتبال در ايتاليا و جهان از محبوبيت جالب توجهي برخوردار است. اين تيم تا سال 2010 تنها باشگاه کشور ايتالياست که تا کنون به دسته پائين تر سقوط نکرده و در تمامي ادوار سري آ حاضر بوده است.

چگونگي تاسيس باشگاه
سال 1899 در شهر ميلان باشگاه کريکت و فوتبال ميلان تاسيس شد. اين تيم تا سال 1908 توانست سه بار قهرماني ايتاليا را جشن بگيرد. در اين سال، بين سران اصلي باشگاه بر سر استفاده از بازيکنان خارجي اختلاف افتاد تا اينکه طي يک جلسه رسمي، گروهي که اعتقاد به استفاده از بازيکنان خارجي داشتند از اين باشگاه جدا شده و نام اينترنازيوناله (به معناي بين المللي) را براي باشگاه خود انتخاب کردند. سياست اصلي باشگاه از همان ابتدا مبارزه با نژاد پرستي بود. تيم اينتر نازيوناله براي قهرماني در ليگ ايتاليا تنها 2 سال صبر کرد و در سال 1910 اولين قهرماني اين باشگاه به ثبت رسيد.

روزهاي پر فراز و نشيب اينتر

سالهاي آغازين براي اينتر بسيار موفق بود. تيم ديگر شهر ميلان (آث ميلان)، پس از جدايي اينتري ها افت وحشتناکي کرد و بيش از 40 سال در حسرت قهرماني ايتاليا سوخت تا اينتر چند دهه بدون مزاحمت تيم اول شهر ميلان باشد. اما اينتر نيز پس از کسب قهرماني دوم در سال 1920 دچار افت شد و تا اواخر دهه بيست از کورس قهرماني دور بود.

ظهور جوزپه مه آتزا

جوزپه مه آتزا، برترين گلزن تاريخ اينترسال 1927 ستاره‌اي به نام جوزپه مه آتزا در اينتر متولد شد. اينتر با اتکا به اين فوق ستاره خود دوباره به اوج بازگشت و توانست بار ديگر قهرماني ايتاليا را از آن خود کند. وي توانست در اولين دوره برگزاري ليگ کشور ايتاليا با نام سري آ، قهرماني را به اينتر هديه کند و خود نيز با زدن 31 گل آقاي گل اولين دوره برگزاري سري آ شود. مه آتزا بين سالهاي 1928 تا 1936 توانست 4 بار آقاي گل کشور ايتاليا شود. و همچنين در دو جام جهاني 1934 ايتاليا و 1938 فرانسه، جوزپه مه آتزا قهرماني جهان را براي کشورش ايتاليا به ارمغان آورد. اين بازيکن بزرگ در سالهاي آخر بازيگري خود از اينتر جدا شد و بازي در چند تيم ديگر ايتاليا را نيز تجربه کرد ولي در سال آخر دوران بازي خود به اينتر بازگشت تا با پيراهن اين تيم از دنياي فوتبال خداحافظي کند. جوزپه مه آتزا در 408 بازي 288 گل براي اينتر به ثمر رساند که رکوردي دست نيافتني براي او محسوب مي‌شود. وي در مقاطع مختلفي سرمربيگري اينتر را نيز بر عهده گرفت و در سال 1979 پس از مرگ وي، شهرداري ميلان نام بزرگترين ورزشگاه کشور ايتاليا را از سن سيرو به جوزپه مه آتزا تغيير داد.

دهه چهل و آغاز دهه پنجاه

اينتر بين سالهاي 1940 تا 1950 هميشه يکي از مدعيان قهرماني سري آ بود اما هميشه در رتبه‌هاي دوم و سوم قرار مي‌گرفت و نمي‌توانست قهرماني ايتاليا را از آن خود کند. تا اينکه در سال 1952 آلفردو فوني به عنوان سرمربي اينتر برگزيده شد و با متحول کردن تيم توانست دوباره اينتر را به قدرت اول ايتاليا تبديل کند. او در همان دو سال اول حضور خود دو بار اينتر را صاحب اسکودتو کرد و نتايج جالبي را با اينتر رقم زد. اينتر در مقابل تمامي بزرگان ايتاليا با تعداد گل هاي فراوان پيروز مي‌شد که از بين آنها مي‌توان به پيروزي 6-0 مقابل يوونتوس اشاره کرد. دوران نسبتا کوتاه فوني با موفقيت هاي چشمگيري براي اينتر همراه بود.

دوران طلايي

آنجلو موراتي که از مردان سرشناس ايتاليا بود رياست اينتر را بر عهده گرفت. حضور موراتي در اينتر با پايان دوران آلفردو فوني همراه بود. موراتي در ابتداي حضور خود در اينتر چند مربي عوض کرد تا اينکه تصميم گرفت هدايت باشگاه را به يک نابغه و تئوريسين آرژانتيني به نام هلنتينو هرارا بسپارد. هرارا در سال 1960 اينتر را تحويل گرفت و شروع به ساختن تيمي جوان و منسجم کرد. تيم او سال اول در رتبه سوم ايتاليا ايستاد، سال دوم نايب قهرمان شد و در سال سوم اسکودتو رو بدست آورد تا نشان دهد تفکراتش در حال به بار نشستن هستند. پس از اولين قهرماني در سري آ، اينتر سال بعد جام باشگاه‌هاي اروپا را به دست آورد. فصل بعد هم هرارا برترين سال تاريخ اينتر را رقم زد و تمامي جامهاي ممکن را به ارمغان آورد. در آن سال اينتر قهرمان اسکودتو، جام باشگاه‌هاي اروپا و جام بين قاره‌اي شد. در سال 1966 نيز هرارا دهمين اسکودتوي اينتر را براي اين باشگاه به ارمغان آورد. در کشور ايتاليا هر تيمي 10 بار قهرمان اين کشور شود يک ستاره روي پيراهن خود درج مي‌کند. اينتر در سال هاي طلايي خود با بازيکناني نظير فاکتي، ماتزولا، سوارز و کورسو از بام ايتاليا و اروپا پايين نيامد و دهه شصت ميلادي را به عنوان دهه اينتر رقم زد. اينتر در آن سالها 3 اسکودتو و 4 جام بين المللي را بدست آورد و همان زمان بود که به اينتر هرارا لقب اينتر بزرگ (Grande Inter) داده شد. لقبي واقعا برازنده اين باشگاه و بازيکنان افسانه‌اي آن بود. دوران طلايي هرارا دو سال بعد يعني در سال 1968 با جدايي آنجلو موراتي پايان پذيرفت.

پاتزا اينتر (اينتر عجيب و غريب)

سال 1970 اينتر به نايب قهرماني ايتاليا دست يافت و نقشه‌هاي زيادي براي فتح جام در فصل آينده کشيد، ولي فصل 1970-1971 براي اينتر وحشتناک آغاز شد. شکست هاي پياپي ابتداي فصل و بازي هاي کابوس وار اينتر باعث شد تمامي هوادارن اين تيم نه تنها از قهرماني نا اميد شوند بلکه نگران سقوط باشگاهشان به دسته پائين تر باشند. اما بي دليل نيست که به اينتر لقب پاتزا اينتر داده اند. ورق برگشت و اينتر بردهاي خود را آغاز کرد. پيروزي ها پشت سر هم از راه رسيدند و تيم انتهاي جدولي ابتداي فصل تبديل به قدرت اول ايتاليا شد. در پايان فصل، اينتر قهرمان ليگ شد تا نشان دهد از پس هر کار غير ممکني بر مي‌آيد. پس از آن سال بار ديگر اينتر دوران بسيار پر فراز و نشيبي را پشت سر گذاشت، تا اينکه جيوواني تراپاتوني به عنوان سرمربي اينتر انتخاب شد. تراپاتوني با داشتن بازيکناني بي نظيري همچون لوتار ماتئوس، جوزپه برگومي، آندرياس بره مه، والتر زنگا و نيکولا برتي توانست برترين قهرماني تاريخ سري آ را با 58 امتياز(در آن دوران هر برد 2 امتيازي داشت) رقم بزند و سيزدهمين اسکودتو را نصيب اينتر کند. يک سال بعد تيم ملي آلمان به لطف بازيکنان اينتري خود يعني لوتار ماتئوس، يورگن کلينزمن و آندرياس بره مه توانست ياران مارادونا را فينال جام جهاني شکست دهد و قهرمان جهان شود. در آن بازي ها لوتار ماتئوس کاپيتان و مؤثرترين بازيکن تيم ملي آلمان در جام جهاني بود. همان سال فيفا تصميم گرفت هر ساله بهترين بازيکن جهان راانتخاب کند. لوتار ماتئوس از اينتر اولين کسي بود که جايزه بهترين بازيکن سال جهان را از آن خود کرد.

سالهاي سياه اينتر

اسکودتوي سيزدهم براي اينتر بسيار نحس بود. پس از آن قهرماني اينتر تا ساليان زيادي نتوانست قهرماني ايتاليا را بدست آورد. نفوذ سياست و مافيا، فوتبال ايتاليا را بسيار کثيف کرده بود، تا جايي که 90? نتايج بازيها پيش از شروع مسابقه تعيين مي‌شد. بدترين دوران تاريخ اينتر در اين سالها رقم خورد و اينتر در سال 1993-1994 با کسب عنوان سيزدهم در سري آ، بدترين مقام تاريخ خود را بدست آورد و فقط 1 امتياز تا سقوط به دسته پايين تر فاصله داشت. البته اينتر در دهه 90 سه بار جام يوفا را بدست آورد، ولي کسب اين جام نمي‌توانست طرفداران مشتاق اينتر را راضي نگه دارد. ماسيمو موراتي، فرزند پر افتخارترين رئيس تاريخ اينتر اين باشگاه را خريداري کرد و سعي کرد با جمع کردن انبوهي از ستارگان دنياي فوتبال نظير رونالدو، ويري، باجو، زامورانو، باتيستوتا، تولدو، بلان، کاناوارو و … اينتر را به دوران با شکوه خود بازگرداند، ولي تباني ها چنين اجازه‌اي به اين تيم نمي‌داد. جالب ترين تباني تاريخ ايتاليا در سال 1998 و در مصاف اينتر و يوونتوس رخ داد که داور مسابقه با تصميماتي عجيب و باور نکردني پيروزي را به يوونتوس هديه کرد. اين اشتباهات در ديگر بازي هاي آن فصل تکرار و در نهايت قهرماني اين تيم در آن فصل شد تا تيم رويايي اينتر در آن سال با وجود قهرماني در جام يوفا نتواند بر بام ايتاليا بايستد. هر ساله اين اتفاقات تکرار مي‌شد و در سال 2002 نيز همين مسائل مانع قهرماني اينتر در سري آ شد. اين شرايط تا سال 2006 ادامه يافت.

شروعي دوباره

پس از پايان سال 2006، دادگاه ايتاليا که 2 سال به صورت مخفي مکالمات سران باشگا هاي سري آ را ضبط مي‌کرد به تحقيق در مورد فساد و تباني در فوتبال ايتاليا پرداخت. مکالمات لوچانو موجي مدير باشگاه يوونتوس با رئيس کميته داوران و مدارک به دست آمده از باشگاه‌هاي متقلب ايتاليا تباني چندين ساله آنها را برملا کرد. در نهايت يوونتوس به جرم فساد و تباني با داوران به دسته پائين تر سقوط کرد و 2 قهرماني آخر اين تيم پس گرفته شد. باشگاه‌هاي ميلان، لاتزيو و فيورنتينا هم با کسر امتياز روبرو شدند. جدول ايتاليا در سال 2006 تغيير کرد و يوونتوس به قعر جدول سقوط کرد. اسکودتوي سال 2006 نيز به تيم اول جدول جديد يعني اينتر داده شد. شايد اين حکم براي چند دهه تباني در فوتبال کم بود، اما حداقل باعث شد تا بار ديگر فوتبال ايتاليا در فضايي سالم تنفس کند.

پرواز نراتزوري

پس از پاک شدن فوتبال ايتاليا از فساد و تباني، ماسيمو موراتي که ميخواست جا پاي پدر بگذارد، با کمک برترين بازيکن تاريخ اينتر(جاچينتو فاکتي) بار ديگر بسياري از فوق ستاره‌هاي دنياي فوتبال را در اينتر جمع آوري کرد تا اينتر را دوباره به اينتر دهه شصت تبديل کند. فاکتي بزرگ همان سال درگذشت، ولي حاصل زحمات او و موراتي، شکستن تمام رکوردهاي تاريخ اروپا توسط اينتر بود. ثبت رکورد 17 پيروزي پياپي و کسب 97 امتياز در يک فصل، ارزشمند ترين رکوردهاي تاريخ اروپا را به نام اينتر کرد و نراتزوري ها توانستند با 22 امتياز اختلاف نسبت به تيم دوم قهرماني ايتاليا را جشن بگيرند. يک فصل بعد هم اينتر در آستانه صد سالگي با پشت سر گذاشتن تمامي رقبا براي سومين سال پياپي قهرماني ايتاليا را از آن خود کرد تا همه چيز براي نراتزوري ها کامل شود. اينتر بار ديگر در دنياي فوتبال يکه تازي مي‌کند و خود را به عنوان قدرت اول فوتبال در ايتاليا و اروپا مطرح کرده است. شايد اين بهترين هديه براي طرفداراني باشد که به تازگي 100 سالگي تيمشان را جشن گرفته‌اند. پس از پايان سال 2008 ماسيمو موراتي سرشناس ترين مربي جهان يعني ژوزه مورينيو را به اينتر آورد تا اين مربي سرشناس بار ديگر قهرماني اروپا را براي اينتر و موراتي به ارمغان بياورد.

دوران طلايي آقاي خاص

ژوزه مورينيو در همان سال اول ورود به ايتاليا توانست اينتر را براي چهارمين بار به قهرماني سري آ باشگاه هاي ايتاليا برساند، اما در ليگ قهرمانان ناموفق بود و در مرحله يک هشتم نهايي با شکست برابر منچستر يونايتد از دور رقابت ها کنار رفت. در پايان فصل بهترين بازيکن اينتر و يکي از برترين مهاجمين جهان يعني زلاتان ابراهيموويچ در ازاي ساموئل اتوئو به همراه چهل و نه ميليون يورو از اينتر جدا شد و به بارسلونا پيوست. علاوه بر ساموئل اتوئو، اينتر با پول بدست آمده از فروش ابراهيموويچ تعداي بازيکن نظير ديگو ميليتو، وسلي اسنايدر، لوسيو، تياگو موتا، گوران پاندف و مک دونالد ماريگا را به خدمت گرفت. عملکرد اينتر در فصل 2010-2009 فوق العاده بود. شاگردان مورينيو با وجود حاشيه ها و محروميت هاي فراوان توانستند قهرماني ليگ ايتاليا را بدست آورند. اينتر در بازي رفت با آث ميلان اين تيم را با 4 گل در هم کوبيد و در بازي برگشت با وجود اخراج دو بازيکن اصلي خود اين تيم را 2-0 شکست داد. مورينيو طي دو فصل حضور خود در ايتاليا رکورد شکست ناپذيري خود در بازيهاي خانگي را حفظ کرد و نراتزوري ها هرگز در مسابقات خانگي طعم شکست را نچشيدند. در رقابت هاي جام حذفي نيز اينتر با شکست ليورنو، يوونتوس و فيورنتينا به فينال رسيد و در بازي فينال با تک گل ديگو ميليتو از سد رم گذشت و قهرماني جام حذفي را نيز به افتخارات خود اضافه کرد. اما اوج قدرتنمايي اينتر در ليگ قهرمانان باشگاه هاي اروپا بود. نراتزوري ها در مرحله يک هشتم نهايي چلسي، قهرمان انگلستان را در هر دو بازي رفت و برگشت مغلوب کردند. در مرحله نيمه نهايي با نتيجه 3-2 از سد بارسلونا قهرمان اسپانيا و مدافع عنوان قهرماني اروپا گذشتند و در مسابقه فينال نيز با پيروزي 2-0 برابر بايرن مونيخ قهرمان آلمان بار ديگر بر بام اروپا ايستادند. اينتر 2010-2009 با کسب هر سه قهرماني ممکن، اولين تيم تاريخ ايتاليا لقب گرفت که توانست سه جامه (Treble) کند. پس از پايان فصل ژوزه مورينيو از اينتر جدا شد و رافائل بنيتز سرمربي اسبق ليورپول جاي او را بر روي نيمکت اينتر پر کرد.

شماره‌هاي جاودانه

3- جاچينتو فاکتي، مدافع چپ، بين سالهاي 1960 تا 78 بازيکن اينتر بود.

بازيکنان تاريخي

بازيکنان بزرگ زيادي در تاريخ براي اينتر به ميدان رفته اند. جاچينتو فاکتي، جوزپه مه آتزا، لوتار ماتئوس، رونالدو، باجو، لوئيز سوارز، ساندرو ماتزولا، روبرتو کارلوس، فيگو، خاوير زانتي و… تنها بخشي از اين بازيکنان را تشکيل مي‌دهند.
رکورد داران بيشترين بازي با پيراهن اينتر
نام، تعداد بازي
جوزپه برگومي 758
خاوير زانتي 700
جاچينتو فاکتي 634
ساندرو ماتزولا 565
جوزپه بارزي 559
ماريو کورسو 502
والتر زنگا 473
تارچيسيو بارنيش 467
الساندرو آلتوبلي 466
ريکاردو فري 418
برترين گلزنان تاريخ باشگاه
نام، تعداد گل
جوزپه مه آتزا 288
الساندرو آلتوبلي 209
ريکاردو بونينسنگا 171
لوئيجي کونيني 158
ساندرو ماتزولا 158
بنيتو لورنزي 143
ايستوان نيرز 133
کريستين ويري 123
ارماندو آبي 106
ماريو کورسو 94
استاديوم جوزپه مه آتزا
محل ايتاليا، ميلان، خيابان پيکولوميني
تاريخ شروع ساخت: 1925
تاريخ بازگشايي: 19 سپتامبر 1926
تاريخ بازسازي: 1989
مالک شهرداري ميلان
گرداننده شهرداري ميلان
نوع زمين چمن
گنجايش 82?955
اجاره كنندگان: اينتر ميلان،آث ميلان
ابعاد زمين 105 متر در 68 متر

تاريخچه ورزشگاه

استاديوم جوزپه مه آتزا شهر ميلان، بزرگترين استاديوم اين کشور و يکي از بزرگترين استاديوم‌هاي اروپاست. در سال 1925 شهرداري ميلان شروع ساخت اين ورزشگاه را آغاز کرد و کار ساخت آن يک سال به طول انجاميد. گنجايش ابتدايي اين ورزشگاه 70 هزار نفر بود و سن سيرو نام داشت. تيم‌هاي اينتر ميلان و آث ميلان از همان ابتدا اجاره‌نشين اين ورزشگاه بودند و بازيهاي خود را در آنجا برگزار مي‌کردند. در سال 1972 برترين گلزن تاريخ باشگاه اينتر ميلان يعني جوزپه مه آتزا درگذشت. شهرداري ميلان براي تجليل از اين ستاره ورزشگاه سن سيرو را به ورزشگاه جوزپه مه آتزا تغير نام داد. در سال 1989 اين ورزشگاه براي نوسازي مدت کوتاهي تعطيل شد و پس از بازگشايي ظرفيت آن به حدود 83 هزار نفر رسيد. بيشتر بازيهاي تيم ملي ايتاليا در همين ورزشگاه برگزار مي‌شود. يوفا به تمامي ورزشگاه‌هاي اروپا بر اساس کيفيت آنها امتياز مي‌دهد. استاديوم جوزپه مه آتزا نمره 5 از 5 را دريافت کرده است.

تيفوسي هاي اينتر

در سال 1969، اولين گروه رسمي تيفوسي هاي اينتر به نام پسران سن سيرو(Boys San) شکل گرفت. اين گروه يکي از قديمي ترين گروه‌هاي رسمي طرفداران فوتبال در دنياست. در تمامي بازيهاي اينتر، اين گروه و ديگر تيفوسي‌هاي اين تيم به ورزشگاه مي‌روند و تيم خود را تشويق مي‌کنند. اينتر هر ساله در زمينه تعداد تماشاگران در هر بازي رتبه اول را در ايتاليا از آن خود مي‌کند. در تمامي بازيهاي حساس اينتر، همه 83 هزار نفر گنجايش ورزشگاه پر مي‌شود.

کمپ آپيانو جنتيله

کمپ ورزشي آپيانو جنتيله در دهکده آپيانو جنتيله واقع شده است. اين کمپ به صورت اختصاصي به باشگاه اينتر تعلق دارد و تاسيس کمپ نيز به دست همين باشگاه بوده است. دهکده آپيانو جنتيله شامل چندين زمين تمرين، باشگاه بدنسازي، اتاق ويژه کنفرانس مطبوعاتي، چندين سالن سر پوشيده ورزشي و … مي‌باشد. قسمتهاي مرتفع اين دهکده نيز براي بالا بردن توان جسمي بازيکنان به کار گرفته مي‌شود.

افتخارات

ايتاليا
سري آ:
قهرماني (18 بار): 10-1909؛ 20-1919؛ 30-1929؛ 38-1937؛ 40-1939؛ 53-1952؛ 54-1953؛ 63-1962؛ 65-1964؛ 66-1965؛ 71-1970؛ 80-1979؛ 89-1988؛ 06-2005؛ 07-2006؛ 08-2007؛ 09-2008؛ 10-2009
نايب قهرماني (14 بار): 33-1932؛ 34-1933؛ 35-1934؛ 41-1940؛ 46-1945؛ 49-1948؛ 51-1950؛ 62-1961؛ 64-1963؛ 67-1966؛ 70-1969؛ 93-1992؛ 98-1997؛ 03-2002
کوپا ايتاليا:
قهرماني (6 بار): 39-1938؛ 78-1977؛ 82-1981؛ 05-2004؛ 06-2005؛10–2009
نايب قهرماني (6 بار): 59-1958؛ 65-1964؛ 77-1976؛ 00-1999؛ 17-2006؛ 08-2007
سوپر جام ايتاليا:
قهرماني (4 بار): 1989؛ 2005؛ 2006؛ 2008
نايب قهرماني (2 بار): 2001؛ 2007
بين المللي
ليگ قهرمانان اروپا:
قهرماني (3 بار): 64-1963؛ 65-1964؛ 2010-2009
نايب قهرماني (2 بار): 67-1966؛ 72-1971
جام يوفا:
قهرماني (3 بار): 91-1990؛ 94-1993؛ 98-1997
نايب قهرماني (1 بار): 97-1996
جام ميتروپا:
نايب قهرماني (1 بار): 33-1932
بين قاره‌اي
جام کنفدراسيون ها (جام باشگاه‌هاي جهان):
قهرماني (2 بار): 1964؛ 1965
افتخارات فردي
بهترين بازيکن سال جهان:
2002 – رونالدو
1997 – رونالدو
1991 – لوتار ماتئوس
توپ طلاي اروپا:
1997 – رونالدو
1991 – لوتار ماتئوس
بهترين بازيکن سال از نگاه ورد ساکر:
2002 – رونالدو
1997 – رونالدو
1991 – لوتار ماتئوس
بهترين بازيکن باشگا ههاي اروپا:
1997/98 – رونالدو