درامی تلخ و شیرین از زندگی در حاشیه
فیلمی که به عنوان نماینده مالزی به اسکار نود و چهارم معرفی شده، فیلمی سیاه و سفید است که زندگی در حاشیه‌های اجتماعی و اقتصادی مالزی امروز را به تصویر می‌کشد.
به نقل از ورایتی، حس سخت غریب بودن در کشور خود باعث می‌شود ۲ فرد آسیب‌دیده در فیلم درام تلخ و شیرین «سلام، راننده!» یا «Hail, Driver!» که با تمرکز بر زندگی در حاشیه‌های اجتماعی و اقتصادی کوالالامپور ساخته شده، به هم برسند. این فیلم داستان خیلی پیچیده‌ای ندارد اما تفاوت‌های طبقاتی و فرهنگی در مالزی معاصر را به تصویر می‌کشد.
فیلم به صورت سیاه و سفید فیلمبرداری شده و در آن بازیگران اصلی یعنی آمرول آفندی و می فن لیم نقش‌آفرینی قدرتمندی دارند. این پروژه نخستین بار ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱ در مالزی اکران و در عین حال به عنوان نماینده این کشور در بخش فیلم بین‌المللی جوایز اسکار معرفی شده است.
موزامر رحمان نویسنده و کارگردان کار ساخت «Hail, Driver!» را سال ۲۰۱۷ آغاز کرد. وقفه سه سال ایجاد شده به خاطر مشکل بودجه باعث شد او اول فیلم ژانر وحشت و کمدی «تاکوت که تاک» را بسازد و اکران کند.
سکانس‌های اولیه فیلم که در آن شخصیت اصلی یعنی آمان با بازی آفندی دیده می‌شود آرام و شاعرانه هستند چون او دارد پدرش را به خاک می‌سپارد و در آرامگاهی که دور از پایتخت واقع شده با او خداحافظی می‌کند. اما اتمسفر کوالالامپور بسیار سنگین‌تر است و آمان را در حالی می‌بینیم که با خواهر و شوهر او زندگی می‌کند و شوهرخواهرش عصبانی است از اینکه این جوان در تامین مخارج خانه کمکی نمی‌کند.
تنها سرمایه آمان یک ماشین قدیمی است که استانداردهای خدمات تاکسی را ندارد. همچنین او کوررنگ است و نمی‌تواند گواهینامه بگیرد اما بالاخره مدارکی را جعل می‌کند تا بتواند به صورت غیرقانونی در یک سرویس تاکسی‌رانی آنلاین ثبت نام کند. تاکسی او به بخش‌های مختلف شهر سفر می‌کند و گستره‌ای متنوع از مسافران را می‌بیند. بعضی از آن‌ها به اشتباه می‌گویند مهاجران باعث افزایش شدید قیمت مسکن شده‌اند.
شوهرخواهرش بالاخره آمان را از خانه بیرون می‌کند و او که نمی‌تواند از پس اجاره خانه برآید مجبور می‌شود در ماشینش بخوابد و از دستشویی‌های عمومی استفاده کند. آمان ممکن است از نظر مالی فقیر باشد، اما بسیار مهربان و صادق است و این باعث می‌شود با زنی به نام «بِلا» با بازی لیم آشنا شود که شش سال پیش از چین به مالزی مهاجرت کرده است. با وجود اینکه بلا شهروند مالزی است، در کوالالامپور حس آرامش ندارد و انگار در خانه فرد دیگری زندگی می‌کند.
رحمان در این فیلم با صداقت و حسی طبیعی به مسئله روابط بین مالزیایی‌ها و چینی- مالزیایی‌ها ورود می‌کند. تفاوت‌های نژادی و اجتماعی بین آمان و بلا برای‌شان اهمیتی ندارد. تنها چیز مهم، رابطه‌ای است که آن‌ها از طریق قدرت‌ها و سختی‌های مشترک و مکالمه‌های‌شان درباره امیدها، آرزوها و اوضاع در مالزی شکل داده‌اند.
وی در جایی از فیلم با تاسف درباره نتیجه انتخاباتی که در جریان است، می‌گوید: «هر کس برنده انتخابات شود، چیزی تغییر نمی‌کند.»
اما فیلمنامه متفکرانه رحمان بدون تاکید بر پایانی خوش و غیرواقعی، نشان می‌دهد تغییرات مثبتی در انتظار این زوج عجیب و دوست‌داشتنی است.
فیلمبرداران فیروز اسماعیل و حافظ رشید اجازه می‌دهند دنیا را از چشمان آمان ببینیم و تصاویر سیاه و سفید فوق‌العاده‌ای از زندگی در کوالالامپور و خیابان‌هایش خلق می‌کنند. ستاره‌های بزرگ محلی از جمله برونت پالار، نادیا نیسا و نمرون هم حضور کوتاهی در فیلم دارند و نقش‌آفرینی‌های خوب بازیگران اصلی را تکمیل می‌کنند.
