بدترین گجت‌های سال ۲۰۱۸

دیجی‌کالا مگ – منبع جامع اخبار و مقالات تخصصی در حوزه‌ی تکنولوژی، بازی‌های کامپیوتری، فرهنگ‌ و هنر، سلامت و زیبایی و سبک زندگی

هفت روز دیگر سال ۲۰۱۸ به پایان می‌رسد و تصمیم گرفتیم در کنار معرفی فهرست بهترین‌های موارد مختلف، نگاهی به بدترین گجت های این سال بیندازیم؛ گجت هایی که برخی از آن‌ها بسیار پرسروصدا بوده‌اند ولی از لحاظ ویژگی‌های قابل توجه حرف چندانی برای گفتن ندارند.

رد هیدروژن وان

شرکت Red سازنده‌ی دوربین‌های بسیار حرفه‌ای است که در بسیاری از فیلم‌های هالیوودی به کار گرفته می‌شوند. اگرچه این شرکت برای ورود به بازار گوشی‌های هوشمند رویکرد جاه‌طلبانه‌ای را اتخاذ کرده، ولی این گجت اصلاً نباید به بازار عرضه می‌شد و بهتر بود در حد همان ایده‌ی پر زرق‌وبرق باقی می‌ماند. رد هیدروژن وان در بهترین حالت ممکن یک نمونه اولیه است. این گوشی ۱۳۰۰ دلاری از تراشه قدیمی اسنپ‌دراگون ۸۳۵ بهره می‌برد و دوربین آن هم اصلاً کیفیت قابل توجهی ندارد. نمایشگر این گوشی که شرکت Red از آن تحت عنوان ۴View یاد می‌کند، اگرچه تا حدی جذاب است اما به هیچ عنوان در حد و اندازه‌های تبلیغات این گوشی نیست. با وجود اینکه این گوشی پتانسیل‌های جالبی دارد، ولی این ایده‌ها بسیار خام هستند و شاید چند سال دیگر به پختگی لازم برسند.

گلکسی بوک ۲ سامسونگ

از زمانی که مایکروسافت خبر اجرای ویندوز ۱۰ در گجت های مبتنی بر تراشه‌های اسنپ‌دراگون اعلام کرد، بسیاری از رسانه‌ها به پتانسیل قابل توجه این تصمیم اشاره کردند. بهره‌گیری از یک تبلت ویندوزی قدرتمند که عمر باتری بالایی دارد، مورد توجه کاربران زیادی قرار می‌گیرد. در این میان، گجتی مانند گلکسی بوک ۲ اگرچه عمر باتری بالایی را به ارمغان می‌آورد، اما از لحاظ کارایی حرف چندانی برای گفتن ندارد و متأسفانه قیمت آن هم به هیچ عنوان متناسب این عملکرد ضعیف نیست. اگرچه این تبلت از قلم استایلوس پشتیبانی می‌کند و از نمایشگر لمسی زیبایی بهره می‌برد، ولی اگر یک کامپیوتر نتواند از پس اجرای چند تب مرورگر کروم بربیاید، بهتر است در تعریف ماهیت آن تجدیدنظر کنیم.

سرفیس هدفون مایکروسافت

سرفیس هدفون روی هم رفته هدفون بدی محسوب نمی‌شود اما این هدفون از لحاظ ارتباط با دستیار دیجیتالی کورتانا عملکرد قابل توجهی ندارد. علاوه بر این، کیفیت صدای پخش شده از طرف آن چندان عالی نیست و از لحاظ حذف صدای محیط هم در برابر رقبا حرف زیادی برای گفتن ندارد. به همین خاطر این هدفون در کل گجت ارزشمندی به حساب نمی‌آید.

کروم کست گوگل

زمانی که کروم کست گوگل در سال ۲۰۱۳ عرضه شد، یک گجت انقلابی محسوب می‌شد. با استفاده از آن می‌شد محتوای گوشی یا کامپیوتر را به‌راحتی به تلویزیون منتقل کرد. و حالا پنج سال بعد، کروم کست اساساً همان کار را انجام می‌دهد. طی این چند سال، بسیاری از کاربران امیدوار بودند که گوگل بتواند که دانگل اندروید TV بسیار جمع‌وجوری را توسعه دهد که هرگونه تلویزیونی را به یک تلویزیون هوشمند بدل کند که هنوز چنین اتفاقی نیفتاده است. به همین خاطر اگرچه کروم کست به خودی خود گجت خیلی بدی نیست، اما همین که بعد از چند سال از تعداد بیشتری از مشخصات قابل توجه بهره نمی‌برد، ناامیدکننده است.

کورال وان

طی سال‌های گذشته، ربات‌های تمیزکننده در انجام این وظیفه و مسیریابی خودکار بهبود یافته‌اند ولی به غیر از این موارد، نوآوری چندانی در مورد آن‌ها عملی نشده است. در این میان، ربات «کورال وان» (Coral One) از یک ایده‌ی جذاب بهره می‌برد؛ یک ربات تمیزکننده که حاوی یک جارو شارژی دستی است که با استفاده از آن می‌توان نواحی خاصی مانند پله‌ها یا قفسه‌ها را تمیز کرد. متأسفانه، این جارو دستی قدرت مکندگی چندان بالایی ندارد و خود ربات هم به‌سختی مسیر خود را در خانه پیدا می‌کند.

هوم‌پاد اپل

هوم‌پاد یک اسپیکر هوشمند بسیار جذاب است که صدای خروجی آن هم کیفیت خوبی دارد. ولی قیمت آن تا حد زیادی بیشتر از رقبا است و در ضمن این اسپیکر هوشمند از دستیار دیجیتالی سیری بهره می‌برد که در زمینه‌ی کنترل گجت‌های هوشمند خانگی عملکرد قابل توجهی ندارد.

HTC U12 plus

شرکت HTC در سال‌های گذشته گوشی‌های بسیار مهمی را روانه‌ی بازار کرده است.HTC Dream اولین گوشی اندرویدی محسوب می شود و HTC Evo 3D سال‌ها قبل از اینکه گوشی‌ها به بهره‌گیری از دوربین دوگانه روی بیاورند، از چنین دوربینی بهره می‌برد. در ضمن نباید HTC One M7 را از قلم بیندازیم که یکی از بهترین گوشی‌های نسل خود بود و به پیشگام بهره‌گیری از بدنه‌ی آلومینیومی بدل شد.

در این میان، گوشی HTC U12 Plus تا حد زیادی ناامیدکننده بوده است. از لحاظ عمر باتری عملکرد ضعیفی دارد، حاشیه‌های نمایشگر آن بیش از حد بزرگ است و تعبیه‌ی دکمه‌های لمسی به جای دکمه‌های فیزیکی در بدنه، اعتراضات زیادی به همراه داشته است. علاوه بر این به دلیل داشتن قیمت زیاد ۸۰۰ دلاری، کمتر کاربری به دنبال خرید این گوشی می‌رود. از جمله ویژگی‌های جذاب این گجت هم می‌توانیم به دوربین قدرتمند و پنل پشتی شفاف اشاره کنیم که زیر سایه‌ی این ضعف‌ها قرار گرفته‌اند.

بیشتر بخوانید: راه پرفراز و نشیب HTC

هدست‌های واقعیت افزوده و مجازی

اگرچه تکنولوژی واقعیت مجازی و افزوده پتانسیل زیادی دارد، ولی هنوز بخش زیادی از این پتانسیل گسترده، عملی نشده است. در این سال، شرکت‌هایی مانند آکیولس و مجیک لیپ جدیدترین هدست‌های خود را معرفی کردند ولی تمام این شرکت‌ها کماکان موفق به انجام یک کار نشده‌اند: ترغیب تعداد زیادی از کاربران به خرید و استفاده از این هدست‌ها. هنوز اپلیکیشن‌های هیجان‌انگیزی برای این هدست‌ها عرضه نشده و از لحاظ محتوا هم بسیار فقیر هستند. به نظر می‌رسد به این زودی‌ها نباید انتظار پیشرفت همه‌جانبه این هدست‌ها را داشته باشیم.

بیشتر بخوانید: آیا فناوری واقعیت مجازی به پایان خط رسیده است؟

پاور واچ ایکس

نسخه اصلی پاور واچ شرکت ماتریکس از ایده‌ی جذابی بهره می‌برد که به نظر می‌رسید از میان فیلم‌های علمی-تخیلی به دنیای واقعی آمده است؛ این ساعت دیجیتالی، انرژی خود را از حرارت بدن انسان تأمین می‌کرد. اگرچه از لحاظ رهگیری فعالیت‌ها و موارد دیگر امکانات ابتدایی داشت، ولی این کارها را به خوبی انجام می‌داد. به همین خاطر وقتی که شرکت ماتریکس خبر نسل جدید این ساعت را به نام پاور واچ ایکس اعلام کرد، بسیاری از طرفداران ساعت اصلی هیجان‌زده شدند. این ساعت قرار بود نسبت به نسخه اصلی از امکانات بیشتری بهره ببرد و در ضمن همچنان انرژی خود را از حرارت بدن تأمین کند. اما در واقعیت، امکانات مربوط به نوتیفیکیشن‌های آن بسیار محدود بود و علاوه بر ضعف‌های دیگر، کاربران برای خرید آن باید ۸۰ دلار پول بیشتری نسبت به مدل اصلی بپردازند.

هایپرکین دوک

اگرچه نخستین ایکس‌باکس کنسول مهمی محسوب می‌شود، ولی طبق نظر بسیاری از گیمرها، کنترلر آن به‌هیچ عنوان خوش دست نبوده است. هرچند نوستالژی گاهی اوقات به‌عنوان یک ابزار بازاریابی تا حد زیادی مثمر ثمر قرار می‌گیرد، اما این کنترلر ساخت شرکت هایپرکین که از لحاظ ظاهری تفاوت زیادی با کنترلر ایکس‌باکس اورجینال ندارد، عمدتا به مایه تمسخر این شرکت بدل شده است. به نظر می‌رسد این شرکت فقط جای خالی یک نمایشگر ال‌سی‌دی را در میان کنترلر احساس کرده که صرفاً برای نمایش لوگوی ایکس‌باکس مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سونی WF-SP700N

یکی از مهم‌ترین ضعف‌های ایرفون‌های کاملاً بی‌سیم، عمر باتری آن‌ها است و در این میان، این ایرفون سونی در این زمینه عملکرد خیلی بدی دارد. نه‌تنها این گجت فقط از سه‌ساعت عمر باتری بهره می‌برد، بلکه به‌سختی در گوش باقی می‌ماند. اگرچه این گجت روی هم رفته قابلیت‌های جالب توجهی دارد، ولی از آنجایی که به درستی در گوش قرار نمی‌گیرد و عمر باتری چندانی هم ندارد، در فهرست بدترین گجت های سال ۲۰۱۸ قرار گرفته است.

بیشتر بخوانید: ۹ ویژگی مهم گوشی‌های هوشمند در سال ۲۰۱۹

منبع: Gizmodo

The post بدترین گجت‌های سال ۲۰۱۸ appeared first on دیجی‌کالا مگ.